عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلى الله عليه وسلم) قَالَ: لَيْسَ الْمِسْكِينُ الَّذِي يَطُوفُ عَلَى النَّاسِ تَرُدُّهُ اللُّقْمَةُ وَاللُّقْمَتَانِ وَالتَّمْرَةُ وَالتَّمْرَتَانِ، وَلَكِنْ الْمِسْكِينُ الَّذِي لَا يَجِدُ غِنًى يُغْنِيهِ وَلَا يُفْطَنُ بِهِ فَيُتَصَدَّقُ عَلَيْهِ وَلَا يَقُومُ فَيَسْأَلُ النَّاسَ.
رواه البخاري
ئەبووهوڕەیرە دەڵێت پێغەمبەر (صلى الله عليه وسلم) فەرمووی: هەژار کەسێ نیە ماڵەو ماڵ دەسووڕێتەوەو خەڵکی بە پاروویەك یان دوو پاروو یان خورما و دوانێ لە کۆڵی خۆیانی دەکەنەوە، هەژارێ شایستەی دەستگرۆیی بێ ئەو کەسەیە کە خۆی هێندەی نیە بەشی بکات و کەسیش پێی نازانێ تا دەستگیرۆیی بکات، خۆیشی لەبەر قەدرگرتنى خۆی ناچێ سواڵ لەم و لەو بکا.